ฉันเคยได้ยินตั้งแต่เด็กว่าประเทศญี่ปุ่น สวยงามมาก เป็นเกาะหลายๆเกาะ ผู้คนใจเย็น นอบน้อม ละเอียดอ่อน แปลกจังที่ฉันได้แค่จิตนาการเกี่ยวกับประเทศนี้ว่าเป็นเช่นไร ตัวหนังสือน่ารักๆ สัญลักษณ์ที่สร้างสรรค์จากสัตว์หลากหลายพันธุ์ อากาศ ใบไม้หลากสี ในสวนสาธารณะใหญ่ๆเป็นอย่างไง แต่สิ่งหนึ่งที่ได้ยินมาตลอดจากการเล่าขานของผู้ใหญ่ คือเป็นประเทศที่ค่าครองชีพสูงมากที่สุดประเทศหนึ่ง
จนมาถึงวันหนึ่ง ประกอบกับช่วงจังหวะที่โชคดีของคนไทยที่ได้มีโอกาสเดินทางไปญี่ปุ่น แบบไม่ต้องขอวีซ่า มันเป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้ไปญีปุ่น ได้ไปประเทศในฝันของฉันสักที ทั้งตื่นเต้น ทั้งประหม่า จิตนาการทุกอย่างพรั่งพรูออกมามากมาย ฉันกำลังจะได้เจอกับชิบะอินุ หมีดำ ลาน้อยในภาพวาด ภูเขาสวยๆสีฟ้าจรดขอบฟ้า ใบไม้หลากสี ละอองควันกรุ่นๆเหนือออนเซน และที่แน่ๆ ฉันกำลังไปหาแหล่งกำเนิดของคิตตี้ และเจ้าหมีดำ แก้มแดง
การเดินทางครั้งแรกฉันได้ไปช่วยกองถ่ายรายการที่ฮิโรชิมาโดยบังเอิญ ในระหว่างทริปเราได้มีโอกาสเดินทางไปเกาะมิยาจิมะ เราเดินทางไปโดยเรือเฟอรี่จากท่าเรือติดกับโรงแรมแกรนด์ ปริ้น ฮิโรชิมา ค่าเรือ 1,850 เยน ใช้เวลาประมาณ 15 – 20 นาที ระหว่างทางมองเห็นศาลเจ้าอิชิคุมิยะ โดดเด่นสวยงามสมคำเล่าลือ ที่ได้ฉายาว่าสวยงามที่สุดติดอันดับ 1 ใน 3 ของญี่ปุ่นทีเดียว พอถึงท่าเรือก็จะมีเจ้าลาตัวอ้วน แสนรู้ และมารอต้อนรับแขกผู้มาเยือนอย่างเป็นมิตร แววตาสดใส ดูเหมือนจะมีแอบขอของกินเป็นในๆ แต่เขามีกฎไว้ ห้ามให้อาหารเจ้าลาน้อย เพราะอาจทำให้เขาท้องเสีย หรือเป็นอันตรายแบบที่เราไม่ได้ตั้งใจได้ เขาใจดี เชื่องมาก ยอมนอนเท่ห์ให้เราได้ถ่ายรูปสวยๆอย่างใกล้ชิด ถ้าเราเล่นกับเขา เขาก็จะเดินตามเราไปตลอดจนผ่านเข้าซุ้มวัด ก็จะมองศาลเจ้าที่ยิ่งใหญ่อยู่กลางน้ำ และมีมุมถ่ายภาพมากมาย และมีเจ้าลาน้อยผู้คอยเป็นแขกพิเศษมาแจมในภาพเสมอๆ แต่ต้องระวังนิดหนึ่งเพราะเขาจะเข้ามากัดกระเป๋าหรือถุงกระดาษดึงเล่นได้ อาจจะเข้าใจว่ามีอาหารในนั้น เดินเล่นผ่านร้านค้า ร้านขายขนมมากมาย ระรานตาจนอยากขอค้างสักคืน จะได้มีเวลาสำรวจให้ทั่ว ทางเดินจะวนไปจนถึงที่วัดแต่ทางวัดจะอนุญาตให้เข้าได้เฉพาะบางพื้นที่ตามเหมาะสม และสามารถเดินวนออกอีกด้านเป็นเส้นทางที่เราไม่ต้องเดินซ้ำทางเดิม สถาปัตยกรรมรอบข้างช่างสวยงาม การตกแต่งข้างทางหลากหลายรูปแบบ ซึ่งสังเกตได้ว่า มีสัญลักษณ์มากมายที่เขาสร้างสรรค์มาจากรูปและกิริยาอาการของสัตว์ ทำให้สื่อออกมาไม่แข็งกระด้าง รู้สึกถึงความจริงใจ และละเอียดอ่อน ทำให้อยากทำตามกฎกติกาของเขา เดินเพลินจนได้เวลาเรือออกแล้ว แต่ไม่ต้องกังวลสำหรับคนที่มีเวลา เรือเข้า – ออกท่า แบบจะทุก 15 นาทีเลย เราต้องเดินทางไปทำงานที่อื่นกันต่อแล้วล่ะ...ประทับมาก ขอให้ได้กลับมาเจอกันอีกน่ะลาน้อย
