ตามเจ้าตูบในดวงใจไปถึงชิบูย่า..ฮาชิ

“เจ้าตูบ” หนึ่งในคำพูดติดปากตั้งแต่เด็กๆ ทุกครั้งเวลาเห็นสุนัข ด้วยความที่บ้านไม่มีที่พอสำหรับเลี้ยงสุนัข ก็เลยชอบไปเล่นกับสุนัขของคนอื่นๆ และชอบทุกอย่างเกี่ยวกับสุนัขเป็นชีวิตจิตใจ แล้วก็จะจินตนาการว่าเราได้เป็น “เจ้าของ” สุนัขสักตัว ได้ลูบขนนุ่มๆ นั่นทุกวัน เดินเล่นด้วยกัน มีเพื่อนขนปุยอยู่ข้างๆ ปกป้องเมื่อมีอันตราย และจะรอคอยอย่างจดจ่อ รวมทั้งวิ่งมารับด้วยอาการดีใจอย่างสุดๆ ทั้งที่เราเพิ่งจากกันเมื่อเช้านี้เอง และแล้วเราก็บังเอิญได้ดูภาพยนตร์เรื่อง “ฮาชิ” ผู้แสนซื่อสัตย์ ที่เทียวมาเฝ้ารอคอยเจ้านายผู้ไม่มีวันกลับมา ณ สถานที่สุดท้ายที่จากกัน เจ้าฮาชิไม่เพียงเรียกน้ำตาเราได้แค่ตอนนั้น แต่ 20 ปีจากวันนั้นยังเรียกเรามาได้ไกลถึงญี่ปุ่นเลยทีเดียว เราตามสืบประวัติมาตลอด ได้ความว่า ฮาชิ หรือ ฮาจิโกะ เป็นสุนัขพันธุ์อาคิตะ และสถานีที่เจ้าฮาชิมารอเจ้านายจนวันสุดท้ายของมันก็ไม่ใช่ที่ไหนไกล แต่คือสถานีชิบูย่าใจกลางโตเกียวนี่เอง และมีอนุสาวรีย์น้อยๆ ของเจ้าสุนัขผู้จงรักภักดีที่ยังนั่งมองเข้ามาที่สถานีชิบูย่าเพื่อมองหาเจ้านายคนนั้นมาเสมอ ในที่สุดเมื่อต้นปีนี้เราก็มีโอกาสได้ไปโตเกียว โตเกียวสำหรับคนอื่นอาจหมายถึงช็อปปิ้ง แต่สำหรับเรา “ฮาจิโกะ” คือคำแรก การจะไปสถานีชิบูย่าสามารถนั่งได้ทั้งรถไฟใต้ดินสาย Ginza หรือ Hanzomon หรือรถไฟ JR Yamanote และแม้กระทั่งรถไฟสายเอกชน วันนั้นเป็นวันฝนตก เรานั่งรถไฟสาย Ginza Line มาจากสถานี Ueno นั่งมาได้สักพักก็มีเสียงประกาศ “Tsugiwa Shibuya” อะไรทำนองนี้ ซึ่งหมายถึง สถานีถัดไป ชิบูย่า เราตื่นเต้นเป็นเด็กๆ พอรถจอด เราค่อยๆ เดินฝ่าฝูงชนที่เดินฉับๆ บ้างถือถุงช็อปปิ้งสวนมา บ้างถือกระเป๋าเอกสาร หรือบ้างถือแผนที่ในมือแบบเราเปี๊ยบเลย เราเดินมองหาทางออก คนเยอะมากและทางเดินเยอะไปหมด แต่ในที่สุดสายตาเราก็ไปสะดุดอย่างจังกับป้าย “Exit for Hachiko” น่าจะใช่แล้วล่ะ คงมีอยู่ฮาจิโกะเดียวแน่นอน เราเดินตามป้ายไป ก้าวออกมาจากทางออกภาพที่เห็นคือทั้งตึกทั้งเตนท์วางของเรียงรายไปหมด ผนังฝั่งประตูที่เราออกมาเป็นลายน้องหมาจากกระเบื้องแนวโมเสก เราเดินวนหา เค้าบอกว่ามันเป็นแหล่งนัดพบก็น่าจะเด่นสิ แต่คนเยอะมากและกางร่มกันด้วย และแล้ว “ฮาจิโกะ!!!” เราร้องขึ้นเมื่อหันไปสบตารูปปั้นที่ดูเป็นก้อนเล็กๆ เราถลาลืมร่มวิ่งเข้าไปหา มองหน้าชัดๆ แล้วลูบเบาๆ “เราเจอกันแล้วนะ ฮาชิ” เจ้ามองทางออกสถานีไม่วางตาเลยนะ เก่งมากฮาชิ..ตลอดทางที่เดินเที่ยว เราคอยมองหาเสมอ “อยากเจอหมาอาคิตะตัวเป็นๆ จัง” เจ้าตูบ เจ้าใช่หมาอาคิตะไหมจ๊ะ? "ผมอาจจะเป็นจิบะ อาคิตะ หรือพันธุ์ผสมครับผ้ม" ฮาชิ ถึงหมาจิบะ และหมาทุกพันธุ์จะน่ารัก แต่เราก็ยังจะตามหาอาคิตะตัวเป็นๆ ต่อไปนะจ๊ะ