บันไดเลื่อน คือ สายพานลำเลียงที่ใช้ขนคนจำนวนมาก ในระยะทางที่ไม่ไกลนัก เป็นสิ่งที่เห็นได้ทั่วไปไม่เฉพาะแต่ในห้างสรรพสินค้า ซึ่งปัจจุบันเป็นสิ่งที่ขาดเสียไม่ได้ เพราะช่วยอำนวยความสะดวกให้กับผู้ใช้ได้อย่างดียิ่ง อาคารเชื่อมต่อจากอาคารสำหรับจอดเทียบเครื่องบินโซนด้านนอกมาที่อาคารหลักของสนามบินนานาชาตินาริตะ เป็นช่องทางเดินยาว ฝั่งซ้ายเป็นพื้นพรมสำหรับเดินราบเลียบกับกระจก ฝั่งขวาเป็นบันไดเลื่อนที่ดูจะยาวสุดลูกหูลูกตา ตัวอาคารที่น่าจะปิดทึบแต่กลับกลายเป็นกระจก ทำให้ได้เห็นบรรยากาศโดยรอบภายนอกอาคารเหมือนภาพสนามบินนานาชาตินาริตะแบบพาโนราม่า ( Panorama ) ตัวกระจกถ้าไม่เป็นกระจกคริสตัล ก็คงต้องเช็คทำความสะอาดดูแลกันอย่างดีเยี่ยม เพราะความใส ใสชนิดที่ว่าเหมือนไม่มีอะไรเลย ถ้าไม่เห็นยางรองหรือรอยต่อกระจก ก็คงคิดว่าเป็นช่องเปิดโล่ง ภาพที่ถ่ายสวยใสเหมือนถ่ายอยู่ด้านนอกใกล้สถานที่จริง แทบไม่กล้าไปยืนใกล้ๆกลัวจะทะลุออกไปนอกอาคาร ทางเดินระหว่างอาคารตรงนี้ระยะทางไกลมาก ไกลขนาดที่มองไม่เห็นช่องทางเข้าอาคารอีกฟาก หรือเห็นช่องขนาดเล็กเพียงเมล็ดถั่วเขียว แม้ทางจะไกลแต่ก็มีเครื่องอำนวยความสะดวก ด้วยบันไดเลื่อนที่ยาวคู่ขนานกับตัวอาคาร กะระยะทางด้วยสายตาแล้วคงจะนับได้ว่าเป็นบันไดเลื่อนที่ยาวที่สุดในโลกเป็นอันดับต้นๆ การใช้งานบันไดเลื่อนก็ดูเหมือนจะมีธรรมเนียมหรือเป็นมารยาทในการใช้ คือควรจะยืนชิดขอบด้านใดด้านหนึ่ง จากที่ได้สังเกตุ บันไดเลื่อนส่วนอื่นของอาคารที่ผ่านมาก่อนจะมาถึงทางเชื่อมต่อนี้ คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเมื่อเห็นว่ามีผู้เดินตามหลังมาด้วยอาการเร่งรีบ ก็จะยืนหลบไปด้านใดด้านหนึ่ง ซึ่งอาจจะเป็นทางซ้ายหรือทางขวาแล้วแต่จังหวะ เพื่อให้แซงผ่านไป ใครที่รีบร้อนก็เดินไป แต่คงไม่ถึงกับต้องวิ่งไปบนบันไดเลื่อน ช่วยร่นระยะทางและเวลาไปได้มาก แต่ถ้าหากไม่รีบเร่งไปไหนก็ถือเป็นการพักเท้า ยืนไปปล่อยตัวให้เลื่อนไปตามบันไดเลื่อน ปล่อยใจให้เลื่อนลอยไปกับบรรยากาศด้านข้าง ดูภาพที่เหมือนภาพยนตร์เคลื่อนไหวจอขนาดยาวที่สุดในโลก มีฉากเครื่องบินบินขึ้นลง หรือเข้าจอดเทียบอาคาร รถขนส่งวิ่งไปมา จะถ่ายรูปหรือเพียงชมวิวไปตามประสา ก็เป็นความสุขเล็กๆน้อยๆระหว่างการเดินทางได้
Watchanol Ampornpiriyakul
- ใช้เวลาอ่าน 1 นาที
