ถ้าให้เดินทางไปกลับหนึ่งวันจากโอซาก้าไปชิโกกุ (ไกลมากๆ) เพื่อชิมอุด้งอร่อยๆหนึ่งชาม หลายคนคงส่ายหน้า แต่ว่า คนที่เป็นแฟนอุด้งตัวจริงเสียงจริงคงไม่ปฎิเสธ ผมดั้นด้นไปที่เมืองทาคามัตสึ บนเกาะชิโกกุ (ที่นี่เป็นดั่งอาณาจักรอุด้งเลย มองไปทางไหนก็มีแต่ร้านอุด้งเต็มไปหมด) เพราะอยากรู้ว่าอะไรทำให้นักท่องเที่ยวยอมนั่งรถทัวร์ไปกันเต็มคันรถ เดินทางเช้าไปเย็นกลับจากคันไซไปยังถิ่นของซานุกิอุด้ง
ซานุกินั้นแต่เดิมเป็นชื่อเก่าของจังหวัดคางาวะ มีทาคามัตสึเป็นเมืองเอกและเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของเกาะชิโกกุ ถ้าพูดถึงซานุกิก็ต้องนึกถึงอุด้ง เพราะที่นี่เป็นเป็นแหล่งกำเนิดของอุด้ง หากทว่า อุด้งนั้นแท้จริงแล้วมีต้นกำเนิดจากจีน ในแถบเขา “บู๊ตึ๊ง” จึงกล่าวกันว่า พระสงฆ์ที่ไปศึกษาที่จีนเป็นผู้นำเข้ามาที่ญี่ปุ่นในศตวรรษที่ 9
ช่วงที่ผมไปเผอิญเป็นช่วงที่อากาศกำลังอบอุ่น ผมจึงสั่งอุด้งเย็นแทน เป็นเส้นอุด้งเสิร์ฟบนถาดไม้ไผ่ (Zaru – ซารุ) วิธีกินก็แค่จุ่มเส้นลงไปในน้ำซุปก่อน ส่วนท็อปปิ้ง (เครื่องเคียงวางบนเส้น) ที่นิยมสั่งกันก็ไม่พ้นเทมปุระหรือไม่ก็เนกิ (ต้นหอมต้นใหญ่) ซอยบางๆ มีอุด้งอีกแบบหนึ่งที่หน้าตาสมชื่อจริงๆ นั่นคือ “อุด้งร้อนหน้าเต้าหู้หวานทอด” (Kitsune udon – คิตสึเนะอุด้ง; คำว่า “คิตสึเนะ” แปลว่า สุนัขจิ้งจอก) เพราะฟองเต้าหู้ทอด (Aburage – อะบุราเกะ) ที่วางบนหน้าอุด้งเป็นอาหารโปรดของเทพสุนัขจิ้งจอกและมีรูปร่างเหมือนหูของสุนัขจิ้งจอกนั่นเอง หลังจากที่ได้แต่กินอุด้งแหยะๆ ถูกๆ ปรุงเสร็จแล้วตามซุปเปอร์มาร์เก็ต พอได้ลองซานุกิอุด้งฉบับต้นตำรับที่เพิ่งทำสดๆในร้าน ผมถึงกับรู้สึกเหมือนได้เปิดโลกใหม่เลยทีเดียว อุด้งเส้นย๊าวยาวที่หนานุ่ม เหนียวๆ หนึบๆ เด้งๆ เคี้ยวกันเอร็ดอร่อยจริงๆ
แต่ที่ทาคามัตสึก็ยังมีอะไรดีๆอีกนอกจากอุด้งที่อร่อยจนปฎิเสธไม่ลง เมืองประวัติศาสตร์แห่งนี้มีสวนญี่ปุ่นเก่าแก่สมัยเอโดะซึ่งเป็นหนึ่งในสุดยอดสวนสวยของญี่ปุ่นด้วย นั่นคือ สวนริตสึริน (Ritsurin – en) ที่นี่มีสระน้ำขนาดมโหฬารที่มีเจ้าปลาคาร์ฟตัวใหญ่ยักษ์มากและตะกรุมตะกรามมากเท่าที่ผมเคยเห็น ขณะจ้องมองพวกมันโฉบตะครุบแย่งกันกินเศษขนมปังอย่างรวดเร็ว ผมอดนึกถึงภาพพวกนักท่องเที่ยวเช้าไปเย็นกลับกลุ่มนั้นไม่ได้ ซู้ดเส้นอุด้งกันเสียงดังซู้ดซ้าดดีแท้ แต่พอผมได้ลองเจ้าซานุกิอุด้งด้วยตัวเองแล้ว ก็เข้าใจล่ะครับว่าทำไมถึงเป็นไปได้ขนาดนั้น
