วัดที่มักจะถูกมองข้ามนี้ เป็นหนึ่งในวัดคู่ ที่ตั้งอยู่ทางเหนือของสถานีรถไฟเกียวโต เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็จะออกจากเส้นทางของแหล่งท่องเที่ยวหลัก คือทางตะวันออกและตะวันตกเฉียงเหนือของเกียวโต ซึ่งหมายความว่าบ่อยครั้งคุณจะได้ห้องโถงใหญ่ของวัดเป็นของคุณคนเดียว หรือแชร์กับหยิบมือหนึ่งของคนท้องถิ่นที่มาไว้พระ
วัดนิชิ-ฮอนกัน-จิ (Nishi Hongan-ji ) และวัดพี่ชาย ฮิกะชิ ฮอนกัน-จิ (Higashi Hongan-ji) (วัดตะวันตกและวัดตะวันออกของวัดสาบานต้นฉบับตามลำดับ) ครั้งหนึ่งเคยเป็นวัดเดียวกันที่วัดตะวันออก เป็นฐานของพระพุทธศาสนานิกายโจะโดะ (Jodo) ในเกียวโต โชกุนโตะกุกะวะ เอยะสุ (Tokugawa Ieyasu) ของญี่ปุ่น คิดว่านิกายนี้มีอิทธิพลมากเกินไป และท้าทายอำนาจทางการเมืองของท่าน ในปี 1602 ท่านแยกวัดออกเป็นสองส่วน ไม่รู้ว่าแผนนี้ใช้การได้หรือไม่ เพราะในปีต่อมาระบบการปกครองแบบโชกุนถูกโค่นล้มลง และย้ายไปตั้งที่เอโดะ (โตเกียวในปัจจุบัน) เพื่อหลีกเลี่ยงพระสงฆ์ไม่ให้เข้าไปยุ่งในเรื่องของราชการ
เมื่อรู้ประวัติศาสตร์เช่นนี้ ก็ไม่แปลกใจว่าวัดนี้จะอยู่ในรายชื่อ "แหล่งประวัติศาสตร์ของเกียวโต" และได้รับสถานะมรดกโลกจากยูเนสโก มีศาลาขนาดใหญ่สองแห่ง ตั้งอยู่ในลานกรวดขนาดใหญ่ เชื่อมต่อกันด้วยทางเดินที่มีหลังคาคลุม
การตกแต่งภายในของศาลาใหญ่กว้างขวางมาก พื้นกว้างใหญ่ปูด้วยเสื่อทาทามิ มีแสงสลัวของโคมไฟสีทองใหญ่ที่ดูเหมือนอัญมณี ฝั่งตรงข้ามด้านหลังของศาลามีส่วนปิดกั้นที่ตกแต่งหรูหราด้วยสีแดง ฟ้าและทอง เป็นที่ตั้งของพระพุทธรูป ซึ่งแยกออกจากส่วนที่เหลือของวัดด้วยราวรั้ว ในที่ที่มีแสงน้อย ดูเหมือนเรืองแสง
วัดเป็นตัวอย่างที่ดีของสถานที่จริงๆ ที่ใช้ในการกราบไหว้บูชาในปัจจุบันของญี่ปุ่น นิกายโจะโดะ เป็นหนึ่งในพระพุทธศาสนาที่นิยมมากที่สุดในเวลานี้ เนื่องจากการสอนที่ว่า การตรัสรู้สามารถทำได้โดยวิธีการที่ง่ายมากของการสวดมนต์ ‘เน็มบุซุ’ (nembutsu) นี่เองที่ทำให้เป็นที่น่าสนใจของบุคคนทั่วไป ในขณะที่นิกายเซนซึ่งเน้นในด้านที่สูงกว่ามาก ได้รับความนิยมจากชนชั้นซามูไร
วัดเพิ่งผ่านการตกแต่งใหม่ ดังนั้นตอนนี้ได้กลับไปในสภาพที่ดีที่สุด – ในขณะที่ศาลา อมิตตา (Amida) ของวัดเพื่อนบ้าน ฮิกะชิ ฮอนกัน-จิ ขณะนี้อยู่ภายใต้การครอบคลุมของนั่งร้าน หลังจากการบูรณะศาลาหลักเสร็จสิ้นลง
ดังนั้นถ้าคุณีเวลาในบริเวณสถานีรถไฟเกียวโต ทำไมไม่ไปเยี่ยมชมวัดนี้
