คำว่า "ศิลปะสมัยใหม่" สำหรับคนอเมริกันจำนวนมากคงจะคิดภาพของ กระป๋องซุปแคมป์เบล แอนดี้ วอร์ฮอล (Andy Warhol) หรือภาพคาเลโดสโคปของสีและลายเส้นเส้น ที่ไม่สามารถจะกำหนดความหมายได้
อย่างไรก็ดี ในพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่เกียวโต "สมัยใหม่" เริ่มเร็วกว่า เมื่อญี่ปุ่นเข้าร่วมยุคอุตสาหกรรมเป็นเวลาเกือบหนึ่งร้อยห้าสิบปีมาแล้ว
ในสมัยเมจิ (1868-1912) ซึ่งเป็นสมัยให้ที่เริ่มมีญี่ปุ่นสมัยใหม่ ช่วงเวลาที่เป็นตัวบ่งระบุความเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของเกียวโตในรูปแบบหนึ่งหรือมากกว่านั้น มันเป็นจุดสิ้นสุดของระบบศักดินา เป็นอิสระจากความรับผิดชอบและน้ำหนักของการเป็นเมืองหลวง เกียวโตต้องหาเป้าหมายให้ตัวเอง ช่างศิลป์และช่างฝีมือตั้งแต่ผู้ผลิตดาบไปจนถึงจิตรกร พบว่าราโชปถัมภ์ของพวกเขา ได้ย้ายไปยังเมืองเล็กๆ ที่ชื่อเอโดะในชั่วข้ามคืน
คะมิซักกะ เซะกะ (Kamisakka Sekka) เกิดในช่วงที่มีการเปลี่ยนแปลงในประวัติศาสตร์ของเกียวโตนี้ การเปลี่ยนแปลงของผู้ปกครองทำให้เขาและเพื่อนช่างศิลป์สามารถทำงานศิลปะออกมาสำหรับผู้ชมที่กว้างขึ้น คือชนชั้นกลาง การเคลื่อนไหวของเขาเป็นการเริ่มต้นประชาธิปไตยของงานวิจิตรศิลป์ โดยใส่งานศิลปะวัตถุที่ใช้ในชีวิตประจำวัน จากถ้วยชามไปจนถึงเฟอร์นิเจอร์ ไม่ถูกจำกัดแต่เฉพาะชนชั้นสูง ชนชั้นกลางจะเห็นงานศิลปะของเขาในห้างสรรพสินค้า และสามารถซื้อไปแต่งบ้านของพวกเขา ทำให้สิ่งของเครื่องใช้ในชีวิตประจำวันกลายเป็นของตกแต่งบ้านที่งดงาม ในขณะเดียวกันเขายังเกี่ยวข้องกับประเพณีที่ดีของโรงเรียนรินปะ (Rinpa) ที่เริ่มขึ้นเกือบสามร้อยปีมาแล้ว ที่มีลักษณะพิเศษด้วยการวาดภาพโดยใช้สีเดียว และมีรายละเอียดของวัตถุธรรมชาติ แต่ในเวลาเดียวกันได้อ้างอิงถึงวรรณกรรมของราชสำนัก จากช่วงสมัยเฮะอิอัน (794-1185)
คะมิซักกะ เซะกะ ได้เดินทางไปยังสหราชอาณาจักรและฝรั่งเศสเมื่อเกือบร้อยปีมาแล้ว จึงได้รับอิทธิพลของศิลปะและหัตถกรรม รวมทั้งการเคลื่อนไหวของศิลปะอาร์ตเดคโค เขาได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการทำงานศิลปให้เข้าถึงสาธารณะชน แต่ในขณะเดียวกันก็ยังคงรักษาศิลปะและการออกแบบที่เป็นธรรมชาติของญี่ปุ่น เป็นสิ่งสำคัญในการสู่ตลาดทั่วโลก มันก็เหมือนเขาเป็นผู้บุกเบิกการเคลื่อนไหว “Cool Japan” และรูปแบบของศิลปะสมัยใหม่เช่นการเคลื่อนไหวของการ์ตูนญี่ปุ่นในปัจจุบัน ได้รับมรดกมาจากรินปะ
พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่แห่งชาติ เกียวโตได้มองการไกลที่จะแสดงผลงานของเซะกะ ได้เร็วที่สุดในปี 2003 ก่อนที่จะงานนิทรรศการที่ ลอสแองเจลิส และอลาบามา ในปี 2012 ผลงานของเขาจากพิพิธภัณฑ์ โฮะโซะมิ (Hosomi) รวมถึงคอลเล็กชั่น “the world of things” ได้จัดแสดงขึ้นที่ซิดนีย์
มันเป็นการเหมาะสมที่ยกให้คะมิซักกะ เซะกะ เป็นเครื่องหมายของศิลปะสมัยใหม่ของญี่ปุ่นเพราะเขาริเริ่มความคิดในประเทศญี่ปุ่น ที่ว่าศิลปะและการออกแบบที่สวยงามสามารถอยู่ในสิ่งของเครื่องใช้ ดังที่เราเสร็จสิ้นการเดินชมพิพิธภัณฑ์ที่ร้านกาแฟของพิพิธภัณฑ์ด้านล่าง ก็เป็นการเหมาะสมที่จะจำการเดินทางของเรา จากแอนดี้ วอร์ฮอล ที่มีภาพของกระป๋องซุปแคมป์เบล ที่เป็นการแสดงให้เห็นว่าสิ่งของเครื่องใช้ สามารถเป็นศิลปะได้ เป็นไปในทางกลับกันของศิลปินที่ไม่โดดเด่นของเกียวโต เมื่อร้อยปีที่ผ่านมา
