วัดแห่งต้นสาละ - โทะรินอิน เกียวโต

วัดเมียวชินจิศูนย์กลางของโรงเรียนรินไซวัดพุทธนิกายเซน มีอาณาเขตวัดที่กว้างใหญ่ เป็นแหล่งรวมของวัดเล็กๆ 48 วัด ในขณะที่ผมไปที่นั่น มีนักท่องเที่ยวมากมายมาชมดอกไม้ที่สวยงาม

ดอกสาละ (คามิเลียชนิดหนึ่ง) บานเพียงหนึ่งวันเท่านั้น แล้วร่วงลงสู่พื้นดิน ทำให้มีดอกไม้บนพื้นมากกว่าบนต้น

หนึ่งในความสุขของการเที่ยวชมวัด เมื่อวัดแห่งนี้เป็นวัดแห่งต้นสาละ ขนมหวานจึงเป็นรูปดอกสาละ (1600 เยนซึ่งรวมค่าเข้าชมวัดด้วย)

สวนของวัดมีชื่อว่า สวนแห่งต้นสาละ ดอกสาละที่มีชีวิตสั้นๆ ถูกกล่าวถึงในวรรณกรรมเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่น 'เรื่องของเฮเกะ' ไว้ว่า "เสียงระฆังของกิออน โชะจะ สะท้อนให้เห็นถึงความไม่แน่นอนของทุกสรรพสิ่ง สีสันของดอกสาละบ่งชี้ให้เห็นว่าความเจริญรุ่งเรืองย่อมมีเสื่อมถอย"

นี่คือดอกสาละ หรือ คามีเลีย เนื่องจากต้นสาละปลูกในภูมิประเทศของญี่ปูู่นไม่ได้ ดังนั้นจึงมัการปลูกต้นคามีเลียญี่ปุ่นแทนแล้วตั้งชื่อว่าสาละ ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนเริ่มต้นเรียกดอกคามีเลียว่า สาละ

ฮิริว-โนะ-ยะโดะริกิ (ต้น Mistletoe มังกรบิน) ในปี 1966 มีนกเอาเมล็ดสนญี่ปุ่นสีดำมาไว้บนต้นสนร่มอายุ 300 ปี แล้วสนดำก็ได้เติบโตบนต้นสนร่ม

ผมเดินเข้าไปใน สวนแห่งเซ็นริว แล้วไปถึงอาคารโชะอิน ที่ซึ่งคุณสามารถลิ้มลองอาหารโชะจิน เรียวริ (มังสาวิรัติ) 5950 เยนรวมทั้งค่าเข้าชมและน้ำชาพร้อมขนมหวาน

หน้าอาคารโชะอินจะมีสวนคะเระซานซุย (สวนหินญี่ปุ่น) ให้คุณได้ชื่นชม

ผมนั่งฟังเสียงสวดมนต์ของพระในวัด ในขณะที่นั่งชมสวนและความงามในระยะสั้นของดอกสาละ เป็นดอกไม้สีขาวที่ใช้ชีวิตสั้นๆ อย่างสุดสวย และหลังจากร่วงหล่นสู่พื้นดิน ความงามของดอกสาละก็ยังคงอยู่ ควางดงามที่เงียบสงบทำให้ผมประทับใจ

สวนแห่งเซ็นเรียว เป็นสวนเล็กๆ ระหว่างอาคารหลักและโชะอิน

ความงามของที่นี่ทำให้ผมต้องหยุดชม ความงามที่เรียบง่ายของอ่างน้ำและกรวดหินในพื้นที่แคบๆ