เช้าวันที่ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสดใส ฉันปั่นจักรยานออกจากสถานีรถไฟ สะกะอะระชิยะมะ (Sagaarashiyama) มุ่งหน้าไปยังป่าไผ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังของอะระชิยะมะ และปั่นผ่านป่าไผ่ไปจนสุดทาง แต่ฉันยังไม่รู้สึกว่าได้ชื่นชมและดื่มด่ำกับบรรยากาศของป่าไผ่อย่างที่เต็มที่ ฉันจึงปั่นกลับมาเริ่มต้นใหม่ คราวนี้ฉันจอดจักรยานไว้ที่ปากทางเข้าสู่ป่าไผ่ แล้วเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ทำให้ฉันสังเกตุเห็นร้านขายขนมดังโกะเล็กๆ ตรงปากทาง ใกล้ๆ กันมีเด็กหญิงตัวน้อยนั่งหยองๆ กินขนมดังโกะ โดยมีคุณแม่ยืนมองอยู่ใกล้ๆ ขนมดังโกะปิ้งเสร็จใหม่ๆ ในถาดใหญ่หน้าร้านส่งกลิ่นหอมเชื้อเชิญให้ฉันเดินเข้าไปใกล้ เมื่อไม่สามารถตัดสินใจเลือกระหว่างดังโกะขาวแบบธรรมดากับดังโกะใส่ชาเขียว ฉันจึงเลือกซื้อมาทั้งสองอย่าง อย่างละไม้ แล้วเริ่มเดินกินไปชมป่าไผ่ไป ซึ่งฉันคิดว่าเป็นวิธีที่วิเศษสุดในการชื่นชมป่าไผ่ที่อะระชิยะมะ
เดินไปในระหว่างป่าไผ่ แสงแดดยามเช้าที่สาดส่อง เห็นเป็นลำแสงผ่านใบใผ่ ยามลมพัดไหวกิ่งไผ่ส่ายโยกย้ายไปมา ทำให้ลำแสงอาทิตย์วิบวิบ วับวับเต้นรำไปตามกิ่งไผ่ เป็นภาพที่แสนจะงดงาม ในมือถือไม้ขนมดังโกะ ปากเคี้ยวลูกดังโกะ ที่ทำแป้งข้าวเหนียวกลมๆ เล็กๆ ราดด้วยน้ำซอสเหนียว หวานๆ เค็มๆ เสียงนกน้อยร้องเจื้อยแจ้วคลอเคล้ากับเสียงเสียดของใบไผ่รู่ลม พลันให้คิดถึงบทกวีไฮกุของท่านบะโชะ (Basho)
a cuckoo's cry -- ดุเหว่าส่งเสียงร้อง
moonlight seeping through จันทร์ส่องแสงนวลสุกใส
a large bamboo grove เปล่งประกายผ่านป่าไผ่
ระหว่างทางจะมีศาลเจ้าเล็กๆ ในป่าไผ่ ให้หยุดชม ศาลเจ้าโนะโนะมิยะ (Nonomiya) เดินไปอีกหน่อยก็จะพบกับโรงงานผลิตภันฑ์ไม้ไผ่ แล้วเส้นทางสายนั้นก็มาสิ้นสุดในเขตหมู่บ้าน มีถนนสายเล็กๆ ผ่านบ้านแบบญี่ปุ่น เป็นท้องถิ่นที่เงียบสงบ น่าเดินเล่นหรือปั่นจักรยานชม
จากสถานีรถไฟเกียวโตขึ้นรถไฟสาย JR Sanin Main Line ไปลงที่สถานีรถไฟ สะกะอะระชิยะมะ (Sagaarashiyama) ใช้เวลา 15 นาที
