เมื่อมองออกมาจากหน้าต่างรถบัส ขณะรถแล่นเข้าสู่เมืองอุนเซ็นเมื่อตอนเย็น จะเห็นไอสีขาวๆ พุ่งขึ้นมาเป็นหย่อมๆ อยู่ทั่วไป นั่นคือน้ำพุร้อน ทรัพยากรธรรมชาติที่ให้คนเมืองนี้ใช้สร้างเศรษฐกิจ เป็นแหล่งให้ผู้คนมาแช่น้ำแร่ร้อนๆ เพื่อสุขภาพ และพักแรมที่เรือนแรมแบบเรียวกังที่มีอยู่โดยรอบ
เช้าวันนี้นักท่องเที่ยวจากเมืองไทยได้ไปดูลานและบ่อน้ำพุร้อนอย่างใกล้ชิด เร่ิมต้นก็เดินตามกันเป็นแถว ลดเลี้ยวไปตามทางเดินที่กั้นไม้ไว้สองข้าง ที่เขาสร้างกันนักท่องเที่ยวเดินเปะปะออกนอกเส้นทาง แต่สักพักแถวก็แตก บางคนหยุดเซลฟี่ บางกลุ่มก็รอเปลี่ยนกันถ่่ายรูปกลุ่มกับวิวลานน้ำร้อนที่มีไอน้ำพวยพุ่งเหมือนกับมีใครมาต้มน้ำร้อนแล้วไอน้ำก็พลุ่งๆ ออกมาจากพวยกาขนาดยักษ์ แล้วไอน้ำน้ั้นก็เกาะกลุ่มแขวนลอยอยู่ในอากาศที่ค่อนข้างเย็น
ทีเดินเรื่อยๆ ไปตามเส้นทาง พยายามเกาะกลุ่มกับผู้อื่นเพื่อไม่ต้องจำทางกลับมายังจุดนัดพบ ที่นี้น้ำพุร้อนไม่ได้พุ่งขึ้นมาสูงท่วมหัวแบบที่จินตนาการเอาไว้เมื่อได้ยินคำว่าน้ำพุ และไม่เหมือนภาพที่ประชาสัมพันธ์น้ำพุในอเมริกา ที่ทีีเห็นเป็นหมือนน้ำผุด ปุดๆ อยู่ในบ่อ มีสีคล้ายน้ำนม เดินผ่านได้กลิ่นกำมะถัน
ลานน้ำพุร้อนเป็นลานหินซ้อนสลับ ไอร้อนจากใต้ผิวดิน หรือจากส่วนที่ใกล้ใจกลางโลกแทรกขึ้นมาตามซอกหรือช่องว่างระหว่างหินก้อนโตๆ ที่ระเกะระกะอยู่ทั่วไป ความร้อนทำให้ไม่มีพืชพันธุ์ไม้ขึ้นมากนัก เว้นแต่ต้นไม้บางชนิดที่ชอบร้อนหรือพอทนร้อนได้
เขาเรียกลานน้ำพุร้อนจิโกคุ หรือ บ่อนรก เป็นนรกแน่ถ้าใครตกลงไปในบ่อ หรือถูกสูบลงไปใต้ดิน แต่เมื่อเป็นน้ำที่พุขึ้นมา และได้เย็นลงไปบ้างแล้วก็กลายเป็นน้ำร้อนให้คนเราลงไปแช่ ความร้อนที่พอดีให้ความสบายตัว
สำหรับที เม่ื่อเดินไปคิดไปก็รู้สึกว่า นี่คือลมหายใจอุ่นๆ ของแม่ธรณี ที่ออกมากระทบความเย็นภายนอก เป็นความร้อนที่ให้พลัง ตราบเท่าที่ไม่เข้าใกล้จนเกินควร
คิดอีกทีก็เหมือนกับอารมณ์ของคน ทีเคยได้ยินเพื่อนคนหนึ่งบอกเพื่อนอีกคนหนึ่งว่า ให้หัดโกรธเสียบ้าง หัดบ่นเสียบ้าง หัดระบายความอัดอั้นใจบ้าง เมื่อไอร้อนไหลออกมาแบบนั้นได้ ไม่ถูกอัดสะสมเอาไว้ ก็จะไม่ปะทุดุเดือดเหมือนภูเขาไฟระเบิด
