เริ่มแรก ผมมาถึงคาชิโมะในปี 2000 โดยเป็นนักศึกษาจบใหม่ที่พร้อมจะสอนภาษาอังกฤษและแนะนำโลกให้กับเด็กๆ ผมยืนอยู่หน้าอพาร์ทเมนต์และพูดว่า “ผมสามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดกาล” หลังจากนั้น 13 ปี ผมก็ยังคงอยู่ที่นี่และมีครอบครัวแบบพ่อ แม่ ลูกที่นี่ไปแล้ว
ชื่อของชุมชนญี่ปุ่นส่วนมากแปลได้อย่างง่ายๆและสะท้อนธรรมชาติหรือตำแหน่งได้ เกียวโต เป็นเมืองหลวง ทาคายามะ เป็นผู้เขาสูง เรื่องราวที่ผมได้ฟังมานั้น คือ ชื่อ “คาชิโมะ” มาจากการที่คนพูดว่า “คาวะ โนะ ชิโมะ” (ใต้แม่น้ำ) ซึ่งหมายความถึง สิ่งที่เป็นพื้นที่กลางของชุมชนในตอนนี้ ตัวคันจิของคำนี้ คือ 加子母: คา = เข้าร่วม, ชิ = ลูก, โมะ = แม่ แม้ว่าจะไม่ใช่ชื่อดั้งเดิม แต่ก็มีความเฉพาะที่สะท้อนถึงความเป็นอยู่ของผู้คน
คาชิโมะอยู่ที่ทางแยกฮิดะ มิโนะและโทโนะของกิฟุและเป็นด่านในการรบของยุเอโดะ นอกจานี้ ยังเป็นเวลาที่ ฮิโนกิของคาชิโมะมีการป้องกันสูง ทุกวันนี้ พื้นที่ส่วนมากของคาชิโมะยังคงเป็นป่าไม่และส่วนมากมีการสร้างใหม่และมีการซ่อมแซมมรดก เช่น ศาลเจ้าอิเสะ ซึ่งเป็นพระราชวังเกียวโตและปราสาทฮิเมจิ โดยศูนย์กลางทางใต้ซึ่งสูง 40 เมตรสนับสนุนแสงที่ฮิเมจิซึ่งมาจากคาชิโมะ
คนท้องถิ่น “คาชิโมะ-แอนส์” ไม่ได้หวาดกลัวหรืออายที่จะพูดกับผมหรือมีส่วนร่วมกับผม อันที่จริง ตอนแรก ผมมีส่วนร่วมใน งานรื่นเริงต่อสู่ซุอิมุ จินจา โดยที่ผมได้รับการตอนรับเป็นอย่างดี ชายสูงอายุคนหนึ่งพูดกับผมว่า “คุณคือครูใหม่หรือเปล่า” “อืม ใช่แล้ว” ผมตอบเป็นภาษาญี่ปุ่นที่ผมยังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ในตอนนั้น “ยินดีต้อนรับสู่คาชิโมะ โชคดี….เฮ้ คุณยังไม่ได้ดื่มสาเกมากพอ ดื่มนี่ซะและออกไปตรงนู้น!” (ผมเดินออกไปโดยมีศอกที่ช้ำและมีคิ้วที่เป็นแผล)
ผมเรียนรู้ครอบครัวและสมาชิกในชุมชนอย่างรวดเร็วและได้รับเชิญให้ไปปาร์ตี้ งานรื่นเริง และงานเลี้ยง
ในบรรยากาศส่วนมากในตัวเมือง ช่วงเช้า กลางวัน และเย็นจะมีความเงียบสงบเป็นตัวบอกเวลา ที่คาชิโมะ จะมีเพลงที่แต่งมาจากนักเปียโนท้องถิ่นที่ชื่อ ยูมิ ฮารา มีเนื้อหาเกี่ยวกับคาชิโม่ เมื่อเราตื่น ขึ้นมาก็มีเสียงดังบ๊อง ของระฆังของวัด ที่ตามมาด้วยเพลงที่เปิดผ่านลำโพง “คาชิโมะ โนะ โคโคโร่”- หัวใจของคาชิโม่ ต่อมาในช่วง 5โมงเย็นที่เราก็จะได้ยินเสียงระฆังดังมาจากวัดตามมาด้วย เคโระเคโระ คาชิโม่- ย้อนกลับ ย้อนกลับ ไปที่คาชิโม่
เราคือคนของแผ่นดิน เราเดินขึ้นเขา ได้ตกปลาในแม่น้ำ เราระบายสี เล่นดนตรี และเล่นคาบูกิ เรากินมะเขือเทศทันทีหลังจากแอปเปิ้ล, เคจังและตัวอ่อนของผึ้ง เราเข้ามาเป็นส่วนร่วมของชีวิตเด็กๆ และได้เล่นด้วยกัน เรายังคงรักษาประเพณีดั้งเดิมเช่นเคนโด ยูโด ไทโกะ และพิธีกินน้ำชา ถ้ามีคนภายนอกเข้ามา เราก็ยินดีให้พวกเรามาร่วมวงด้วยั
เรายินดีต้อนรับคุณ และหวังว่าคุณจะรักสังคมของเรา เคโระ, เคโระ คาชิโมะ: หัวใจของญี่ปุ่น
