เหล่าก้อนหินแห่งอิซุ โคะอุเง็น

หน้าผาชิสุโอะกะที่เว้าๆ แว่งๆ และยืนสูงชันอยู่ตามชายฝั่งทะเลโจะงะสะกิ ในอิโตะ มีมนต์เสน่ห์อันลึกลับดึงดูดใจคนเดินทาง ผมรู้สึกเช่นนั้น ในครั้งแรกที่ผมและเพื่อนของผมแวะไปที่นั้นในวันที่ฝนตกของเดือนกรกฏาคมเมื่อสองสามปีมาแล้ว ในเดือนมกราคมของปีที่แล้ว ผมและเพื่อนของผมนัดแนะกันไปเดินป่าตามชายฝั่งทะเล เราใช้เวลาทั้งวันในการเดินป่าที่มีระยะทาง 3 กิโลเมตร ก่อนถึงประภาคารคะโดะวะกิ เราได้พบกับ 'หอคอยแห่งก้อนหิน' เข้าโดยบังเอิญ แล้วผมก็พบว่าตัวเองมีคำถามอยู่มากมาย

อะไรที่ทำให้ก้อนหินเหล่านั้นเกาะกลุ่มกัน ไม่ร่วงหล่น?

น้ำหนัก? หรือ ความเบา กันแน่?

จะเป็นความเบาเหนือน้ำหนัก?

หรือ น้ำนักเหนือความเบา?

อะไรที่ทำให้ก้อนหินเหล่านั้นเกาะกลุ่มกัน ไม่ร่วงหล่นลงมา?

ความสมดุล? หรือ ความสมัครสมานสมัคคี?

รูปร่าง? หรือ ลักษณะ?

แรงโน้มถ่วง? หรือ สายลมอ่อนโยน?

อะไรหนอ..ที่ทำให้ก้อนหินเหล่านั้นเกาะกลุ่มกัน ไม่ร่วงหล่นลงมา?

อะไรหนอ...สงสัยจัง

น่าจะเป็น...ความอ่อนน้อมถ่อมตนของหินก้อนโต และความเชื่อมั่นศัทธาของหินก้อนเล็ก

เมื่อ 4000 มาแล้ว ภูเขาไฟโอะมุโระได้ปะทุขึ้น หินลาวาไหลลงสู่ชายฝั่ง ด้วยความอดทนของคลื่นลม ที่กัดกร่อนหินภูเขาไฟสีแดง วันแล้ววันเล่า.. หน้าผาอันมีมนต์เสน่ห์ก็ถือกำเนิดขึ้น ความงามอันไม่มีที่สิ้นสุดได้ดึงดูดใจของนักเดินทาง