มินามิมาชิเป็นนถนนเก่าสไตล์ญี่ปุ่นในเมืองวาคิมาชิที่มีบ้านเรือนและร้านค้าที่สร้างในยุค 1700 ต้นๆที่ถูกอนุรักษ์ไว้อย่างสวยงาม เสน่หี่ดึงดูดใจของถนนเล็กๆสายนี้ไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้เลย คุณต้องมาเห็นเองและถ้าคุณอยากจะเห็นว่าญี่ปุ่นสมัยก่อนเป็นยังไงผมแนะนำให้มาเดินที่นี่
ทางตะวันตกของโทคุชิมะ(หรือชื่อที่รู้จักกันในภายหลังคืออะวะ)เป็นที่รู้จักกันดีว่าทำผ้าย้อมสีครามและถนนอุดะสึสายเก่าเป็นถนนหลักที่ใช้เป็นศูนย์กลางของการซื้อขายนี้ ชื่อถนนมาจากกำแพงปีกป้องกันไฟที่เรียกว่าอุดะสึ
ฐานโครงสร้างชั้น 1 ของอาคารบ้านเรือนเหล่านี้ทำมาจากดินเหนียวและไม้ไผ่ซึ่งทำหน้าที่เป็นแนวกันไม่ให้ไฟลุกติดบ้านข้างๆ มันมีราคาแพงดังนั้นจึงมีคนคิดทำมันออกมาขายในรูปแบบแปลกๆและมีรางน้ำรูปปลาตั้งอยู่บนกำแพงปีกตลอดเส้นทางถนน ร้านค้าและบ้านส่วนใหญ่มีกำแพงไม้แบบเก่า ทันที่ที่เข้าไปข้างในอย่าลืมมองงานไม้ที่คาน
อย่ากังวลว่าคุณมาที่นี่เพื่อมาดูกำแพงดินเท่านั้น ที่นี่ยังมีประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมรอให้คุณมาสำรวจอยู่มากมาย
ร้านค้าเล็กๆแถวนี้มีโบรชัวร์ภาษาอังกฤษพร้อมแผนที่และคำอธิบายสถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ตามแนวถนนทั้งหมดและบริเวณรอบๆ มันจะนำคุณไปแต่จุดดีๆและคุณไม่ควรพลาดอะไรแม้แต่อย่างเดียว
1 ในสถานที่ท่องเที่ยวนี้มีบ้านของครอบครัวโยชิดะ ที่เป็นครอบครัวพ่อค้าผู้ร่ำรวย ค่าเข้าชม 500 เยน(250 เยนสำหรับเด็ก)ซึ่งคุ้มค่ามาก
ถอดรองเท้าออกและเดินย่ำไปบนเสื่อทาทามิที่สวยงามและเดินผ่านห้องเล็กๆที่สร้างเป็นเขาวงกต บ้านหลังนี้เคยเป็นที่พักอาศัยของสมาชิกในครอบครัวจำนวน 20 คนและคนรับใช้อีก 50 คน ห้องพักทั้งหมดลอบล้อมด้วยสวนเล็กๆและอิเคะบะนะ(การจัดดอกไม้แบบญี่ปุ่น)
คุณสามารถมองเห็นห้องครัวเก่าที่สามารถดึงความสนใจผู้ทำครัวให้มองไปที่แม่น้ำที่ไหลผ่านห้องนี้(แม่น้ำโยชิโนะกาวะเคยไหลผ่านหลังบ้านนี้) ชั้นบนเป็นส่วนที่คุณต้องดูเพราะจะได้รู้ว่าบ้านหลังนี้สร้างยังไง หลังคาและคานยังเป็นไม้เดิมๆอยู่ลย
น่าเสียดายที่คำอธิบายว่าแต่ละห้องใช้ทำอะไรเป็นภาษาญี่ปุ่นแต่ยังไงแล้วก็คุ้มค่าที่ได้เห็นอยู่ดี นอกจากนี้ยังมีพิพิธภัณฑ์ ขนาดเล็กอยู่ข้างนอกทางด้านหลัง ที่นี่มีชุดเกราะ 1 คู่, ปืนเก่าและสิ่งประดิษฐ์ อื่นๆจากในอดีต
กลับออกมาบนถนน จะมีร้านขายของที่ระลึกเล็กๆอยู่ไม่กี่แห่งให้แวะซื้อสินค้าคราม มีตั้งแต่ม้วนหนังสือ, กิโมโน, ตุ๊กตาจนถึงกระเป๋าใส่เหรียญ
ที่ฟุเระไอเคน คุณสามารถสัมผัสการย้อมสีคราม ที่นี่ปิดวันจันทร์ซึ่งเป็นวันที่ผมไปพอดีดังนั้นผมจึงเล่าให้ฟังไม่ได้ว่ามันเป็นอย่างไร
นอกจากนี้ยังมีหมู่บ้านหุ่นไม้ไผ่ คนที่นี่ประดิษฐ์รูปแกะสลักเล็กๆเพื่อนำมาร้องรำในเทศกาลอะวะ โดริ คุณสามารถเลือกรูปแกะสลักเล็กๆหรือชุดแสดงทั้งคณะในกล่องแก้วหรือเพียงแค่ดูในตอนที่ช่างกำลังประดิษฐ์ อีกทั้งยังมีงานฝีมืออื่นๆอยู่ที่นี่อีกมากมาย
ที่นี่มีร้านอาหารและร้านกาแฟไม่กี่แห่งอยู่ตามถนน ผมแวะร้านขายบะหมี่โซบะที่อยู่ตรงข้ามบ้านของครอบครัวโยชิดะ เสียดายที่ผมจำชื่อไม่ได้ ให้มองอาหารพลาสติกจำลองที่ตั้งโชว์อยู่หน้าร้านแล้วกัน
โซบะเป็นบะหมี่เส้นใหญ่ที่เสิร์ฟพร้อมกับน้ำซุป โซบะของที่นี่มีเนื้อ, กุ้งตัวเล็กและแผ่นเต้าหู้ด้านข้าง สำหรับผมวันนี้คือการทานโซะบะครั้งแรกดังนั้นไม่รู้จะเปรียบรสชาติกับอะไรดีแต่มันอร่อยมาก! หลังจากนั้นผมแวะที่ร้ากาแฟน่ารักๆชื่อว่าโคโดยะเพื่อทานดื่มกาแฟที่แสนอร่อย(1 ในกาแฟที่ดีที่สุดที่เคยดื่มมาในญี่ปุ่น)และทานเค้ก
ที่รอบๆบริเวณถนนนี้มีอะไรให้ดูมากมายและพอตกกลางคืนถนนก็สว่างไสวไปด้วยแสงไฟอบอุ่น ถือเป็นความคุ้มค่าที่จะใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเพื่อสำรวจถนนสายดั้งเดิมของญี่ปุ่นที่ตอนนี้ได้รับการยอมรับทั่วประเทศแล้วว่าให้เป็นพื้นที่อนุรักษ์เพราะมีคุณค่าทางวัฒนธรรมสูง